کد مطلب:26264 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

لطفاً دليل احترام خاص مسلمانان به سادات را با استفاده از منابع و مدارك قرآني و روايي بنويسيد آيا اين احترام با آيه ان اكرمكم عنداللَّه اتقيكم هماهنگي دارد؟ آيا اين احترام شامل همه سادات مي شود؟

سيادت از رسول اكرم(ص) شروع شد. سيادت يك نوع شرافت معنوي است كه در دودمان پيغمبر اسلام(ص) وجود دارد. اساساً اين يك موضوع عمومي است كه دودمان و فرزندان شريف و برجسته به تناسب مقام بزرگ خاندان آنها ميان تمام اقوام داراي احترام و شخصيت هستند. بنابراين احترام شخصيت سيادت در نظر ما براي همان نسبتي است كه با بزرگترين شخصيت عالم انسانيت يعني پيغمبر اسلام(ص) دارند.

كلمه سيد كه در لغت عرب به معناي آقا است، روي همين نظر به آنها اطلاق مي شود. ريشه سيادت همان عظمت پيامبر(ص) و علي(ع) از نظر صفات و روحيات و اعمال است. آنها به خاطر شخصيت والايشان آقا و بزرگ بودند. البته شعاع اين سيادت و بزرگي به جدّ اعلاي پيامبر هاشم مي رسد. فرزندان او نيز از اين راه كسب افتخار مي كنند.(1)

ناگفته پيدا است كه انتساب به پيامبر نميتواند توجيه كننده كمترين تخلف باشد و از نظر قوانين تفاوتي با ديگران ندارند.

نيز اگر در قيامت مستحق عذاب و جهنم باشند، كيفر خواهند ديد. قرآن كريم ملاك برتري افراد را تقوا دانسته و فرمود: همانا گراميترين شما پيش خدا با تقواترين شما است.(2) همچنين از نظر قرآن در قيامت همه علاقهها و نسبها قطع مي شود: هنگامي كه در صور دميده شود، هيچ گونه نسبي ميان آنها نخواهد بود.(3)

امام زين العابدين(ع) فرمود: خداوند بهشت را براي كسي آفريده كه اطاعت فرمان او كند و نيكوكار باشد، هر چند بردهاي از حبشه باشد، و دوزخ را براي كسي آفريده است كه نافرماني او كند، هر چند فرزندي از قريش باشد.

از آن جايي كه ملاك قرب معنوي، پاكي و شايستگي است، نه حَسَب و نسبت، در تاريخ زندگي پيامبر(ص) وامامان بزرگوار مي خوانيم كه بعضي از نزديكترين افراد منتسب به خود را به خاطر عدم ايمان يا انحراف از خط اسلام رسماً طرد كردند و از آنها تنفر و بيزاري جستند. همان گونه كه رسول خدا(ص) جعفر فرزند امام علي النقي(ع) را جعفر كذّاب خواند. او مردي نا اهل و عياش بود و پس از وفات امام عسكري(ع) به دروغ ادعاي امامت نمود و عدهاي را به گمراهي كشيد. مرحوم شيخ عباس قمي، درباره اين شخص گفته: جعفر مَثَلَش مَثَل فرزند حضرت نوح پيغمبر است و ملقّب به كذّاب است.(4)

پي نوشتها:

1. ناصر مكارم شيرازي، پرسشها و پاسخهاي مذهبي، ج 4، ص 166.

2. حجرات (49) آيه 13.

3. مؤمنون (23) آيه 11.

4. منتهي الآمال، ص 388.